Overmatig zweten: Hyperhidrose onder de loep
Zweten is een natuurlijke reactie van ons lichaam, een mechanisme dat onze lichaamstemperatuur reguleert. Maar voor sommigen vormt zweten een uitdaging die verder gaat dan een gezonde fysiologische reactie. Hyperhidrose, waarbij de zweetklieren overactief zijn, kan aanzienlijk ongemak en sociaal isolement veroorzaken.
Deze aandoening wordt vaak in stilte gedragen, vooral omdat het als gênant wordt ervaren. Mensen met hyperhidrose schamen zich, wat het dagelijks leven ernstig beïnvloedt. De hinderlijke zweetproductie kan worden onderverdeeld in primaire en secundaire hyperhidrose.
Primaire hyperhidrose wordt gekenmerkt door een overactief zenuwstelsel dat leidt tot overmatige zweetproductie, vaak gelokaliseerd in de oksels, handpalmen, voetzolen of het gelaat, zonder aanwijsbare oorzaak. De diagnose ‘primaire hyperhidrose’ kan worden gesteld bij overmatige, zichtbare transpiratie waarbij sprake is van 3 hoofdkenmerken en minimaal 2 nevenkenmerken1, als omschreven in de behandelrichtlijn hyperhidrose.
Secundaire hyperhidrose komt meestal gegeneraliseerd voor en wordt veroorzaakt door onderliggende oorzaken zoals metabole, endocriene, neurologische, infectieuze factoren of medicijngebruik. Het is cruciaal bij secundaire hyperhidrose om bij de behandeling de onderliggende oorzaak aan te pakken.
Voor de behandeling van primaire hyperhidrose zijn er diverse mogelijkheden, afhankelijk van ernst en locatie. Lokale behandelingen worden als eerste aangewend door gebruik van aluminiumchloride 15-20% als oplossing of gel. De behandeloptie met glycopyrroniumbromide 1% crème kan sinds kort ook effectief worden ingezet bij de behandeling van overmatige transpiratie in de oksels.
Orale behandelingen kunnen off-label worden overwogen, zoals glycopyrroniumbromide en oxybutynine.
Voor lange-termijn oplossingen kan men botulinetoxine-injecties, iontoforese, microgolftherapie of chirurgie zoals excisie van de huid, curettage van de zweetklieren of thoracale sympathectomie overwegen. In samenspraak met de patiënt en afhankelijk van de locatie van de hyperhidrose kan in de tweedelijnszorg voor een van deze mogelijkheden worden gekozen.
In de huisartspraktijk is het essentieel hyperhidrose serieus te nemen en de patiënt empathisch te benaderen. Door open communicatie en het verkennen van effectieve behandelingsopties kunnen we niet alleen fysiek ongemak verminderen maar ook de kwaliteit van leven verbeteren voor degenen die deze uitdagende aandoening ervaren.
Bron: Will Pharma
Referentie
